Yaş almak değilmiş büyümek, yaşamakmış, yaşadıkça öğrendim. Büyümek yaşlanmak değilmiş, yaşadıklarıyla da insan yaşlanabilirmiş, yaşlanınca öğrendim. Büyümenin telaşı değilmiş aslında insanı saran, yaşayamamış olarak göç etmenin korkusuymuş saran.. Dün, bugünden farklı. Ben dünden farklı, geçmişten farklı.
Geçmiş, geçmemiş olsaydı hala eski ben olurdum. Ama geçti.
Yeni bir bendir hergün geçmişe karışan. Ve hergün yeniden yaşayan. Ne dünde, ne seneler öncesinde. Sadece bugünde..
Adını hatırlamadığım, yüzünü unuttuğum, sesini duysam kim bu diyeceğim hatıralarım, hiç unutmaz sandığım beynimin hediyesidir unutmak, bugün ki bene.
Yaşamak telaşıdır beni saran.
Yaşamadan göçmenin korkusudur sadece uyutmayan..
İçimde bir ukte kalmadan. Keşke demeden,
Ve düşünmeden, yarını.
Kim görür yarını,
Belki sen yarında olmadan da olur yarınlar..
NOT: Geçmiş hiçbir zaman yarınlarda yoktur.
Zaman hep ileriye akar. 𝓱𝓪𝓻𝓾𝓷 𝓴𝓸𝓽𝓪𝓷